Why some Malaysian emigrate?

I read a couple of letters in Malaysiakini, I bade my son farewell today and Brain drain: Gov’t may not give a damn
concerning Malaysian leaving the country for better lives and greener pastures.
Let me tell my side.

When I applied for residence in this place at the end of the world, I had no intention to stay that long, just a couple of years at most, for the benefit of free education for the children. I had the intention of going back to Malaysia to work and live once I finished that piece of paper called qualification. But now opportunities is not that rosy I heard, and cost of living is rather steep. Everyone is working themselves to the ground just to live. I would need some cushion and capital to start afresh in business. So now I am working and trying my best to save money.
I do understand why people emigrate. Things are difficult to start with, then silly bureaucratic rules and barriers make it worse. I guess most of those who gave up Malaysian citizenship are people with foreign spouse.
Malaysian bureaucratic rules makes it difficult for foreigners to apply for residence in the country. PR status takes years to be approved, and applying for PR is a run around job.
Let me tell you a short story:
Back in 93, foreign spouse of Malaysian can apply for annual social pass at a bond cost of about airplane ticket to fly home (depending on the country), which is not cheap at RM1500 then. I was told by the Immigration officer then that after a few years then we can apply for PR.
After a few years? To gauge your commitment to the country I suppose.
This money is practically not refundable. You cant apply to get your bond money back.
We couldnt afford it, not on the wage that we live on. So we took the cheaper choice, just come back every 2 month to the office to renew the visa. In the intervening years, we sometimes think that maybe getting the yearly pass wouldnt be a bad idea. So we try to fill the application form and furnish the necessary documents, like marriage certificate.
For a Muslim, without marriage certificate from Jabatan Agama, we cant apply for yearly social visit pass. Our marriage certificate from overseas is as good as useless, 'tidak diiktiraf'.
But true to Malaysian merry go round, Jabatan Agama is as good as useless in doing work of stamping forms and signing things. After months of 'belum siap' and 'belum sain', we simply give up and move on.
A friend did another method, he got married in Malaysia. Oh it was so difficult and traumatising for them. First, the foreign would be spouse will have to declare that she is of age and free will in Shariah court, in Bahasa Malaysia no less. For that, if she doesnt speak Malay, you would have to hire an interpreter, even though the judge is fluent in English.
Once the Sharie judge has certify that, only then you can get married.

Things is worse if the foreign spouse is male, ie Malaysian woman marrying foreigner husband. There isnt much of a chance for the husband to get PR in Malaysia, so hubby usually renew social visit pass every 2 months or go out to Singapore or Thailand to automatically get a visa. Its there in the rule of immigration dept.

After 7 years of commuting to Pusat Bandar Damansara and later Jalan Dang Wangi, with the ocassional visit to Singapore, we simply gave up. So we enquire about getting New Zealand residency for me at NZ High Commission at Orchard Rd, filled up the forms and furnish them with the necessary documents then waited 2 months while they check with Malaysian police for security clearance. It was easy.
If you take into account of diffulty of earning a living in Malaysia, with low pay and long hours, expensive food, housing and transport, the degree of difficulty and unhappiness just magnify many folds.
I do not know why Malaysian Immigration continue to hold on to antiquated policies of 'fortress Malaysia' from the 70's, and heighten the barriers even higher in the recent years. Why are we afraid of being swamped by foreigners if they assimilate to local culture and marry locals? Isnt Malaysia about melting pot of culture 'Malaysia Truly Asia' in the first place?
Dont get me wrong, I am still a Malaysian, even though I have been residing at the edge of the world for these past few years.
I have tried my damnedest, but in the end I just got tired of trying my best.

A friend posted this article, I dont know where he got it from.

Di Luar Lingkaran: 79,199 Melayu lepaskan kerakyatan

DATUK Y seorang ahli perniagaan yang agak berjaya. Beliau kini berusia 54 tahun. Beliau membuat keputusan untuk menjual perniagaannya dan berhijrah ke United Kingdom (UK) dua tahun lalu. Beliau membuat keputusan itu kerana dua orang anaknya kini sudah bekerja, seorang di Sydney, Australia dan seorang lagi di Hong Kong. Dua yang lain masih menuntut, seorang di sebuah public school terkenal di London dan seorang di salah sebuah universiti di Wales.


DATIN M bercerai dengan suaminya lima tahun yang lalu apabila Datuk S mengahwini seorang gadis jelita. Datin M membuat keputusan untuk meninggalkan Malaysia bersama-sama tiga anaknya ke Melbourne, Australia. Beliau boleh hidup agak selesa kerana pembahagian harta sepencarian yang agak lumayan ekoran penceraian itu. Seorang anaknya sudah bekerja, dua yang lain masih menuntut di universiti, di Brisbane dan Melbourne.

LJ memilih untuk berhijrah ke Auckland, New Zealand enam tahun yang lalu. Dia seorang akauntan yang mendapat pendidikan di Auckland. Pada mulanya dia hanya mahu bekerja di Auckland selepas menamatkan pengajiannya, untuk mencari pengalaman. Selama tiga tahun beliau bekerja di Auckland kemudiannya pulang ke Malaysia. “Saya hilang punca di KL,” katanya. Dia kembali ke Auckland tiga tahun kemudian. Setelah mengahwini seorang wanita berkulit putih dia merasakan tidak ada keperluan lagi untuk pulang ke Malaysia. Dia kini menjadi warganegara New Zealand.

Tiga orang manusia di atas adalah sebahagian daripada 79,199 orang Melayu yang melepaskan kewarganegaraan Malaysia dari tahun 1996 hingga April tahun ini. Itulah angka memeranjatkan yang diberikan oleh Timbalan Menteri Dalam Negeri, Datuk Tan Chai Ho baru-baru ini. Orang Melayu melepaskan kewarganegaraan mereka? Satu ketika dahulu, hal ini pelik dan pasti menggemparkan.

Apa yang lebih memeranjatkan ialah berdasarkan statistik itu, orang Melayu adalah kaum paling ramai yang melepaskan kewarganegaraan mereka. Hanya 25,107 orang Cina dan 1,347 orang daripada kaum India yang berbuat demikian pada waktu yang sama. Orang Melayu adalah 70 peratus bilangan mereka yang berhijrah. Destinasi paling popular ialah Amerika Syarikat (AS) Australia dan New Zealand bagi orang Melayu.

Bagi Datuk Y, keputusan itu tidak mudah. “Saya sayangkan Malaysia, dan terhutang budi, keluarga dan saudara mara saya semuanya di Malaysia.” Kenapa berhijrah? Beliau memberikan alasan pendidikan untuk anak-anak dan peluang pekerjaan mereka sebagai alasannya. “Saya bekerja selama ini untuk mereka, saya mahukan yang terbaik untuk mereka."

Alasan Datin M untuk berhijrah mungkin lebih mudah diterima. Beliau memberitahu saya alasan utamanya kerana “membawa hati yang luka.” Katanya, “Saya mahu pergi jauh dari apapun yang mengingatkan saya pada masa lalu.” Mengapa tidak tinggal sebagai warganegara Malaysia tetapi bermaustatin di Australia? “Saya mengikut suara hati anak,” katanya. “Mereka fikirkan masa depan.”

Bagi LJ, terlalu banyak yang tidak kena mengenai Malaysia. Namun demikian, beliau menyedari potensi yang ada pada negara asalnya. Tapi beliau merasakan bakat dan kemampuannya tidak dihargai. Terlalu banyak yang menyebabkan dia kecewa - dari isu pilih kasih, etika profesionalisme, amalan perniagaan hinggalah situasi politik. Beliau hanya mahu “pergi jauh dan mencuba nasib di tempat orang.”

Ada sesuatu yang disebutkan oleh Datuk Y yang membuatkan saya berfikir panjang. “Di manapun saya berada, saya tetap orang Melayu dan Islam. Saya tidak kurang Melayu kerana saya tidak berada di dalam kelompok orang Melayu,” katanya.

Keselesaan hidup, soal pendidikan, masalah rumah tangga, perkahwinan, tarikan profesionalisme dan peluang masa depan adalah di antara sebab utama orang Melayu berhijrah ke tempat lain. Fenomena ini berlaku hanya dalam waktu beberapa dekad yang lalu. Sebahagiannya kerana kejayaan Dasar Ekonomi Baru (DEB) yang melahirkan golongan ahli perniagaan Melayu yang berjaya. Juga yang telah memungkinkan berlaku mobiliti sosial di kalangan orang Melayu. Paling penting ialah dasar pendidikan kebangsaan telah memberikan peluang pada anak-anak Melayu menjadi profesional dalam pelbagai bidang selain menambah dengan banyaknya golongan ini di dalam masyarakat Melayu. DEB juga memberikan keyakinan baru pada orang Melayu yang selama ini hidup dalam kokon keselesaan mereka.


Apa yang berlaku ialah orang Melayu mulai berani mencuba nasib di tempat lain. Mereka bukan saja berniaga dan bekerja tetapi sebahagian daripada mereka berani melepaskan kewarganegaraan Malaysia untuk tinggal terus di negara asing. Mereka boleh memberikan pelbagai alasan mengapa mereka berbuat demikian. Apa yang lebih penting ialah orang Melayu sudah menjadi sebahagian daripada arus migrasi global yang berlaku di dunia tanpa sempadan hari ini.

Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu (PBB) menganggarkan 190 juta penghijrah antarabangsa pada 2005 saja, atau tiga peratus penduduk dunia. Namun demikian 97 peratus penduduk dunia masih tinggal di tanah tempat mereka dilahirkan. Definisi “migrant” yang diguna pakai ialah mereka yang berpindah ke negara lain untuk jangka masa kekal atau panjang, bukan sebagai pelancong atau pengunjung atau pekerja (expatriates) . Sasaran penghijrah ini ialah negara maju di Eropah, AS serta Australia dan New Zealand.

Tidak seperti penghijrah dari negara miskin dan mundur yang mencari nafkah untuk memperbaiki kedudukan ekonomi mereka, orang Melayu yang berhijrah rata-rata merupakan golongan yang berjaya. Mereka terdiri daripada golongan berada atau profesional. Orang Melayu yang miskin tidak akan menggugurkan kerakyatan mereka semata-mata untuk bekerja di luar negara.

Soal ini patut kita fikirkan dengan serius. Kita bukan saja kehilangan orang Melayu yang berada tetapi juga kalangan profesional yang begitu sukar kita lahirkan. Apa yang lebih merunsingkan ialah berlaku ‘brain drain’ di kalangan orang Melayu pada masa ini. Memang kita mengakui banyak kalangan profesional dari kaum lain yang bekerja di luar dan yang menjadi warganegara di tempat baru. Tetapi mengapa hal ini berlaku pada orang Melayu? Apa yang rahsia sebenar di sebaliknya?

Saya percaya bukan isu gaji atau peluang saja yang menyebabkan perpindahan orang Melayu. Pastilah ada faktor lain yang menyebabkan mereka berbuat demikian. Selama ini kita bersusah payah melahirkan kelompok profesional sejak DEB bermula lagi. Tetapi malangnya apabila mereka berjaya, mereka berhijrah ke tempat lain.

Saya tidak begitu cemas jikalau Datuk Y atau Datin M membuat keputusan demikian. Mereka orang mampu dan mahu menikmati hidup selesa di penghujung hayat mereka. Tetapi LJ ialah sebahagian daripada masa depan kita. Kita memerlukan LJ untuk bangsa dan negara. Kita mengharapkan generasi baru ini menjadi penjana pada kemajuan masa depan. Kita mahukan mereka menjadi penggerak pada pertumbuhan pelbagai sektor ekonomi. Pendeknya kita memerlukan mereka untuk mempercepat proses menjadikan Malaysia sebuah negara maju.

Saya ingin mencadangkan satu kajian menyeluruh dilakukan untuk melihat fenomena merunsingkan ini. Bagi saya 79,199 orang bukan angka yang kecil. Kita tidak tahu berapa ramai lagi yang memilih untuk berbuat demikian pada masa akan datang. Memang penghijrahan berlaku pada semua kaum. Tetapi apakah orang Melayu sudah bersedia dengan jumlah yang sebesar itu meninggalkan negara ini pada masa akan datang?

Mengapakah kita harus kehilangan orang Melayu yang berada dan berjaya? Pada waktu yang sama apakah kita berpuas hati dengan masuknya 1.5 juta pekerja asing yang tidak punya kemahiran apalagi pendidikan sebagai ganti mereka?

Bagi saya, isunya bukan soal kesetiaan. Seperti kata Datuk Y, dia tidak kurang Melayunya kerana berhijrah ke UK. Tetapi apa yang kita rugikan ialah hilangnya lebih ramai orang Melayu yang sepatutnya memberikan sumbangan untuk memajukan bangsa mereka di negara yang pernah menatang mereka bagaikan menatang minyak yang penuh.